“暂借北山葛藤话”的意思及全诗出处和翻译赏析

pān shū yú shī yǒu guī jiā gèng dú wàn juǎn shū zhī yǔ yì róng sī jiàn wèi qí
潘叔愚诗有归家更读万卷书之语义荣司谏为其

dì jiàn shǐ xián wén xué bǎo, yì yù shū juàn qióng tàn tǎo.
弟见史贤文学饱，意欲书卷穷探讨。
xiōng zhī zhǐ shàng dào bù zhēn, wèi dì tán chán shuō kū háng.
兄知纸上道不真，为弟谈禅说枯杭。
dì xiōng yóu xì zuò sān mèi, miào yǔ shēng fēng xǐ fán nǎo.
弟兄游戏作三昧，妙语生风洗烦恼。
tóu zuān gù zhǐ zài bǎi chī, kǒu zhǐ tán chán chī bù shǎo.
头钻故纸在百痴，口纸谈禅痴不少。
míng míng dào miào bù róng shēng, kǒu yǔ wén shōu jù wèi liǎo.
冥冥道妙不容声，口语文收俱未了。
suī rán gōng qǐ bù jiě cǐ, huì lì zhǐ rén xiān dòng xiǎo.
虽然公岂不解此，慧力纸人先洞晓。
zàn jiè běi shān gé téng huà, yòu yǐn qún shēng rù shēn miǎo.
暂借北山葛藤话，诱引群生入深渺。
yún táng qí sàn guī shí xiǎng, zì bǎ wàn yuán jù yī sǎo.
云堂齐散归时想，自把万缘俱一扫。