“至味谢盐梅”的意思及全诗出处和翻译赏析

yóu shí lóng ǒu chéng sì sēng tōng shǒu zuò bǎo lì cóng lín guī lǎo shān gù shī duō
游石龙偶成寺僧通首坐饱历丛林归老山故诗多

fēi quán hàn lín qiú, qún shān gāo cuī wéi.
飞泉撼琳球，群山高崔嵬。
zhōng yǒu gǔ dào chǎng, zǐ yān lóng guān tái.
中有古道场，紫烟笼观台。
shí mén bù shī guān, róng rǔ zì bù lái.
石门不施关，荣辱自不来。
shuāng zhōng míng wàn hè, rì chū shān wù kāi.
霜钟鸣万壑，日出山雾开。
lǎo sēng qiè yún lán, shàng shān shí gēng cái.
老僧挈筠篮，上山拾羹材。
guī zhǔ nán jiàn shuǐ, zhì wèi xiè yán méi.
归煮南涧水，至味谢盐梅。
shí bǎo bù xià chuáng, fǎ shēn chōng jiǔ gāi.
食饱不下床，法身充九垓。
pò nà yī jiǎ zǐ, yún xián yǔ pái huái.
破衲一甲子，云閒与徘徊。
wǒ yù tǔ qíng yǔ, míng zhī gǔ yán wēi.
我欲吐情语，铭之古岩隈。
yún qiè jiè duō shì, wù tīng lóng zuò méi.
云切戒多事，勿听龙作媒。
wèi yǔ fēi bù jiā, shì jiān duō chén āi.
为雨非不佳，世间多尘埃。
yù kǒng wèi yǔ bà, guī lái wū cāng tái.
预恐为雨罢，归来污苍苔。