“吾曹用意果痴绝”的意思及全诗出处和翻译赏析

míng rì tóng shù gōng fù dēng shān hū wén lǚ shēng nǎi shěn zhī yě xié hè shī sān
明日同数公复登山忽闻履声乃审知也携和诗三

sōng jiǎn sù sù chōng fú āi, qióng rán shuí néng wéi yú lái.
松简谡谡冲浮埃，跫然谁能为余来。
píng gāo suǒ lì gù yǐ xià, dé jūn gèng jué zhēng cuī wéi.
凭高所历故已下，得君更觉争崔嵬。
zī shān bú dào jìn shí zài, pín rì néng lái yǐ zài huí.
兹山不到近十载，频日能来已再回。
rén shēng wàn shì měi rú cǐ, ér yù qǔ bì zhēn yú zāi.
人生万事每如此，而欲取必真愚哉。
xiù xián wén shū rǔ chí shì, kuài dú bù dài zhǐ wěi kāi.
袖衔文书辱持似，快读不待纸尾开。
jīn shēng jù xū zhì dì chū, yǐn yǐn zì zá shān fēng āi.
金声讵须掷地出，隐隐自杂山风哀。
wú cáo yòng yì guǒ chī jué, fēi ěr hé yǐ yú suì yuè.
吾曹用意果痴绝，非尔何以娱岁月。
míng dāng jǔ shì zi wáng zǐ, bù dàn wèi guī réng fù bié.
明当举似子王子，不但慰归仍赋别。