“慨然好客尚父风”的意思及全诗出处和翻译赏析

fǎng lǐ xìng bó bù yù qí jiā rén mìng èr zi liú sù yǒu gǔ rén jié fā chè
访李兴伯不遇其家人命二子留宿有古人截发撤

mù yān cāng mǎng fú lín lù, zhēng rén shàng diàn guī yā sù.
暮烟苍莽浮林麓，征人尚殿归鸦宿。
shān qián zhī yǒu gù rén jiā, jí wǎng kòu mén jīng zhuó mù.
山前知有故人家，急往叩门惊啄木。
zhǔ rén duō rì chū wèi guī, què fēi sān zā chóu wú yī.
主人多日出未归，鹊飞三匝愁无依。
kuī yáng hū féng bó rén mǔ, shè zhuàn nǎi yǒu xiāng yáng qī.
刲羊忽逢伯仁母，设馔乃有襄阳妻。
zhú chuāng guà dēng jiàn èr zi, bāo yǐ zì jiā róng gèng wěi.
竹窗挂灯见二子，褒已自佳融更伟。
pēng jī chuī shǔ luó jiǔ jiāng, nú fàn mǎ chú gèng chōng měi.
烹鸡炊黍罗酒浆，奴饭马刍更充美。
kǎi rán hào kè shàng fù fēng, zhé xiān jiā rén zì bù tóng.
慨然好客尚父风，谪仙家人自不同。
gǔ lái rú cǐ néng yǒu jǐ, jié fā liú bīn shū rù shǐ.
古来如此能有几，截发留宾书入史。
wáng guī tā rì guì wù yí, bù xū lùn kè mǔ kě zhī.
王圭他日贵勿疑，不须论客母可知。