“竹为凌霜叶自疏”的意思及全诗出处和翻译赏析

yǔ zì cháng shā hái zhí lán zhú yú dōng xī xuān diào guān jīng shī yú nián ér guī
予自长沙还植兰竹于东西轩调官京师逾年而归

chái sāng shuāi wǎn ài wú lú, sān jìng guī lái shǒu zì chú.
柴桑衰晚爱吾庐，三径归来手自锄。
dàn dé shū qīng zhǎng bǎo fàn, bù fáng xiào ruò lǎo tán shū.
但得叔卿长饱饭，不妨孝若老谈书。
lán yīn cǎi pèi zhī xiān cuì, zhú wèi líng shuāng yè zì shū.
兰因采佩枝先瘁，竹为凌霜叶自疏。
liú gǔ miào táng níng yè wěi, lǔ mén wú yòng sì yuán jū.
留骨庙堂宁曳尾，鲁门无用祀爰居。