“哀号苍旻”的意思及全诗出处和翻译赏析

lǐ jiā niáng
李家娘

chéng zhōng shān bái sǐ rén gǔ, chéng wài shuǐ chì sǐ rén xuè.
城中山白死人骨，城外水赤死人血。
shā rén yī bǎi sì shí wàn, xīn chéng jiù chéng nèi yǒu jǐ rén huó?
杀人一百四十万，新城旧城内有几人活？
qī fāng duì jìng, fū yǐ duò shǒu xīng dāo rù qiào, hóng yán suí zǒu.
妻方对镜，夫已堕首；腥刀入鞘，红颜随走。
xī jiā nǚ, dōng jiā fù, rú huā lǐ jiā niáng, yì luò qiáng liáng shǒu.
西家女，东家妇，如花李家娘，亦落强梁手。
shǒu qiān zhuāi yǔ, dōu lí jiā chuī.
手牵拽语，兜离笳吹。
tuán tuán rì dī guī yōng màn lù é méi.
团团日低．归拥曼睩蛾眉。
dú yǒu lǐ jiā niáng, bù rù qióng lú qī.
独有李家娘，不入穹庐栖。
qǐ wú lì rèn, duàn rén jī fū, zhuǎn chēn wèi yuè, xīn niàn bǐ shū,
岂无利刃，断人肌肤，转嗔为悦，心念彼姝，
bǐ shū kǒng duō, róng mào bù rú tā.
彼姝孔多，容貌不如他。
qǐ shì tān shēng, fū zǐ zuó fēn sǎn, wèi zhī cún yǔ wáng.
岂是贪生，夫子昨分散，未知存与亡。
nǚ bàn hé hǎo, fā zé yī xiāng, gān yán lái quàn lǐ jiā niáng.
女伴何好，发泽衣香，甘言来劝李家娘。
lǐ jiā niáng, cháng bēng cuī, chuí tà mó miè, zhū yù chéng huī.
李家娘，肠崩摧，箠挞磨灭，珠玉成灰。
chóu sī jié yī dài, qiān jié bǎi jié jiě bù kāi.
愁思结衣带，千结百结解不开。
lǐ jiā niáng, zuò jūn zhōng, yè shēn qǐ wàng, bú jiàn gù fū zǐ,
李家娘，坐军中，夜深起望，不见故夫子，
wéi wén zhàn mǎ sī bēi fēng yòu jiàn hán gōu yuè, qīng huī yàng yàng míng xīn xiōng.
唯闻战马嘶悲风；又见邗沟月，清辉漾漾明心胸。
lìng xià zhǐ shā cán rén shēng, zhài wài rén lái, shū shì jiù shēng.
令下止杀残人生，寨外人来，殊似舅声。
yún wǒ gù fū zǐ, shēn mò luàn dāo bīng.
云我故夫子，身没乱刀兵。
tòng pū hòu dì, āi háo cāng mín!
恸仆厚地，哀号苍旻！
fū jì mò, qī fù hé qiú? nǎo suǐ yǔ bì, xīn fèi yǔ chóu.
夫既殁，妻复何求？脑髓与壁，心肺与雠。
bù xián pōu fù jié tóu, bǐ guān zhě hú sù shì yáng niú.
不嫌剖腹截头，俾观者觳觫似羊牛。
ruò yáng ruò niú hé rén? dōng jiā fù, xī jiā nǚ.
若羊若牛何人？东家妇，西家女。
lái rì chè yíng běi qù, chí qū xīn kǔ.
来日撤营北去，驰驱辛苦。
hóng hú fēi shàng tiān, chán tù bù lí tǔ.
鸿鹄飞上天，毚兔不离土。
xiāng yuán huí yì lǐ jiā niáng, míng tuó bèi shàng lèi rú yǔ!
乡园回忆李家娘，明驼背上泪如雨!